Newcastle en omgeving

Ondertussen zijn we alweer een paar dagen in Brandy Hill. De eerste dag hebben we het maar een beetje kalm aan gedaan. Wat een verademing om hier weer te zijn. Sydney is fantastisch maar de rust en vooral de geluiden van de vogels i.p.v. de sirenes weten we te waarderen.  John heeft een paar dagen vrij weten te regelen en heeft ons rondgeleid in Newcastle en langs de beach. Er was die dag aardig wat wind maar doordat we ook steile hellingen moesten bewandelen hadden we het niet koud! Vanaf verscheidende uitkijkposten konden we zien dat er walvissen waren. De walvissen zelf waren te ver weg om te zien maar je kon wel aan het " watersproeien" zien waar ze zwommen. Om de  20- 30 sec. moeten ze uitademen waardoor je kunt zien waar ze zijn. In deze periode trekken er veel walvissen langs de kust. 

Een eindje verder langs de kust bevindt zich "the bogey hole". Een spannende naam voor een uitgehakte badkuip van een kleine 10 bij 5 meter. Colonel James Thomas Morriset liet het in 1820 door de gevangenen maken voor eigen gebruik.

John heeft ook hemel en aarde verzet om voor ons fietsen te regelen om een dagje fietsen. Het leek ons een leuk idee maar de gedachte dat we allemaal een helm moesten dragen en onze opgedane kennis van het heuvelachtige landschap deed ons enthousiasme een beetje temperen. John had voor mij de e-bike geregeld van Julie dus ook ik kon er niet meer onderuit!  Vol goede moed begonnen we aan ons fietstochtje en ik moet toegeven, zo'n  elektrische fiets doet wonderen en ik vond het nog leuk ook. De jongens hadden elk een mountainbike en moesten nog even wennen aan de houding. Na een pauze was ik nog redelijk optimistisch maar daar kwam snel verandering in. Onze route liep langs Lake Macquaire waar ook de nodige heuvels lagen. Zelfs mijn e-bike was hier niet tegen opgewassen ( of lag het toch aan mijzelf?). Heuvel af was alweer aangenamer en hoewel er al veel fiets- en wandelpaden zijn moesten er ook gedeeltes over de normale wegen worden gefietst. Met je fietst aan de ' verkeerde ' kant van de weg een steile helling naar beneden met auto's die met 50 km langs je oprijden was toch nog best spannend en ik was blij dat alle remmen het goed deden! Nadat we 20 km hadden gefietst ( het voelde wel als 50!) werden we weer opgehaald door Julie met de auto.

De jongens hebben s'middags de meiden van John en Julie van school gehaald waar ze een rondleiding kregen. In Australië dragen alle scholieren een schooluniform. Het schoolcomplex bestaat uit een aantal gebouwen en van kleuterschool tot en met voortgezet onderwijs gaat naar dezelfde school. Alle kinderen gaan naar een ' normale ' school, ook lichamelijke en geestelijke gehandicapten. Deze worden dan speciaal begeleid en groeien op tussen 'gewone' leerlingen. 

We hebben zo een aantal sportieve dagen gehad maar wel veel van de stad gezien!